Կարդա՛ բանստեղծությունները:
Տեղեկություններ գտի՛ր բանաստեղծության այս տեսակի մասին:
Հոքու, հոկու կամ հայքու, հայկու, ճապոնական պոեզիայի ժանր (եռատող, 17-վանկանի, հաճախ երկրորդ բանատողից հետո դադարով (ցեզուրա)։
Առաջացել է 15-րդ դարում որպես եռատող կատակային ռենգայի նախերգ։ Ժառանգաբար ծագում է նաև թանկայի առաջին կիսատողերից։ 17-րդ դարում Մացուո Բասյոն սկզբնավորեց դասական (ոչ կատակայաին) հոքուները և մշակեց ժանրի ձևական ու գեղագիտական սկզբունքները։ Հոքուի ձևերի կատարելագործումն առնչվում է Թանիգուտի Բուսոնի ստեղծագործության, Կոբայասի Իսսայի թեմատիկայի դեմոկրատացման հետ։
Գոյություն են ունեցել հոքուների մի քանի դպրոցներ։ 19-րդ դարի վերջերին Մասաոկա Սիկին նոր զարկ տվեց հոքուի զարգացմանը՝ նրան կցելով գեղանկարչությունից փոխառած «ուրվանկար բնօրինակից» սկզբունքը
Ճապոնացի բանաստեղծները փորձելով օգտագործել յուրահատուկ և հետաքրքիր բառեր նաև հաշվի առնելով բանաստեղծության կարճությանը, կարողացել են մեզ փոխանցել գետերի լճերի անկարագրելի գեղեցկությունը:
Ճապոնական պոեզիայում զգում ես և բնությունը և երաժշտությունը:
Ինքդ փորձի՛ր հայկու հորինել աշնան մասին:
Դու ոսկեզօծ իմ աշուն
Փռել ես թևերտ նախշուն
Դեղին, կանաչ ու կարմիր
տերևներով խշխշուն
Քո ցանկությամբ մի քանի հայկու կարող ես ձայանագրել կամ տեսագրել:
Էլեն Ավետիսյան 