Մայրամուտ

Սարն առել վրան ծիրանի մի քող,

Ննջում է կարծես ծաղկե անկողնում,

Անտառն արևի բեկբեկուն մի շող

Ծոցի մեջ պահել ու բաց չի թողնում:

Ժայռի ստվերը գետափին չոքել,

Վիզը երկարել ու ջուր է խմում,

Հովն ամպի թևից մի փետուր պոկել,

Ինքն էլ չգիտի,թե ուր է տանում:

Քարափի վրա շողում է անվերջ

Ոսկե բոցի պես թևը ծիծառի…

Կանգ առ, հողագունդ, քո պտույտի մեջ

Թող մայրամուտը մի քիչ երկարի: 

Հարցեր և առաջադրանքներ՝

• Դուրս գրիր բանաստեղծական գեղեցիկ պատկերները:
  Անտառն արևի բեկբեկուն մի շող
  Հովն ամպի թևից մի փետուր պոկել
  
• Օրվա ո՞ր պահն ես ավելի շատ սիրում: Պատմիր այդ մասին:
  Օրվա պահերից ամենաշատը սիրում եմ գիշերը, քանի որ երբեմն ունենում ենք վատ օրեր, ու գիշերը մնալով միայնակ անաղմուկ վայրում կարողանում եմ հանգստանալ ու հասկանալ ինքս ինձ նայելով մուգ կապույտ երկնքին։