Այս իմ հրաշք աշխարհն է
Այս իմ հրաշք աշխարհն է, ուր
Գլխիվայր են ծառերն աճում,
Եվ ջրվեժներն ալեփրփուր
Դեպի երկինք են շառաչում։
Սարը սարից ամպ է խլում,
Ջուր է խմում ձորը ձորից,
Երկնքի մեջ արտ է ծլում,
Ու երկինք է բուսնում հողից…
Այս իմ հրաշք աշխարհն է, ուր
Շողքը տեր է, շվաքը՝ հյուր։
Այս բանաստեղծության մեջ Տերյանը ներկայացնում է աշխարհը իր աչքերով, որտեղ ամեն ինչ գլխիվայր է ու իր պատկերացումներով հրաշալի։ Նա աշխարհի ուրիշ լինելը համեմատում է բնության երևույթների հետ, որտեղ ծառերն գլխիվայր են աճում,ջուր է խմում ձորը ձորից, Երկնքի մեջ արտ է ծլում։ Սակայն իր աշխարհում նա ոչ թե վատն էր փոխում դեպի լավը այլ ուղղակի փորձում էր իր երևակայության արդյունքում ամեն ինչ փոխել իր ուզած կերպով այսինքն հակառակ և գլխիվայր ամեն ինչ, որը իր աչքերով հրաշալի էր։ Եվ դա իր հրաշք աշխարհն էր, որտեղ շողքը տեր է, շվաքը հյուր։
Էլեն Ավետիսյան 