Եղիշե Չարենցը շատ գեղեցիկ կերպով ներկայացնում է աշունը, կարծես դու ապրես այդ պահին։ Աշունը ներկայացնում է որպես անձրևի թելեր, աշնանը նրա մոտ ավելի մեծ ցանկություն էր առաջացնում գործելու ու առաջ գնալու, և ոչ թե մուժ, ու մահ, ու անկում է գուժում: Շատ պատկերավոր նաև ներկայացնում է թե ինչպես է աշունը դեղնավուն տերևներով նստել դռան վրա։
Այս աշունը բերեց իմաստության երգեր
Եվ պայքարի կանչեց – ապագայի համար։
Այս խոսքերը կարծես մի սկիզբ լինեն աշնան համար: Գիտենք, որ գարունն է բացում տարին։ Բայց ահա այս խոսքերը ապացուցում են, որ աշունն է մեկնարկը նոր կյանքի և պայքարի։ Ահա, թե ինչն է իմ կարծիքով աշունը դարձնում «զարմանալի»։
Էլեն Ավետիսյան 