Հայոց լեզու 9

Գործնական քերականություն 80-85

– Բարի երեկո՜ սիրելի հարազատներ, ողջունում ենք ձեզ մեր հանդիսությունների դահլիճում, ուրախ եմ ձեզ տեսնել այստեղ և այսօր շատ կարևոր օր է, քանի որ այսօր Լինայի և

ամուսնության օրն է

Վերադառնալ տուն, վերադառնալ մտքին, վերադառնալ երկիր,

Անդրադառնալ մտքին։ Անդրադառնալ կարծիքին, անդրադառնալ ջրերին,

Լեռնային հովիտներում գիշերը ձյուն է սպասվում, իսկ հովիտներում՝ անձրև:
Աշուն էր, զովաշունչ ու պայծառ աշուն, որ սովորաբար լինում է Արարատյան դաշտում:
Երբ ջրերը ձյան հալոցքից կամ հորդառատ անձրևներից վարարում էին, դաշտում բնական ավազաններ էին գոյանում:
Կարդացի անունս մի ոտանավորի տակ… ինձ թվաց, որ իմ այդ ստորագրությունը ոսկե տառերով էր տպված:
Ով մինն ուներ, տասն եմ արել:
Այն օրից, ինչ գյուղ էր եկել, անցել էր ուղիղ մեկ ամիս:
Հյուրերին առաջնորդեց դեպի տաղավարը, որը գտնվում էր բակի խորքում:
Եվ մեծահռչակ զորավար էր, և երկրների կուսակալ:
Քանի որ նույն ուղղությամբ չէին գնում,  միմյանց չէին հանդիպում:
Այդ հնէաբանը, և թանգարանի տնօրենը նոր քննության գաղափարին չընդդիմացան:

Սպորտային կազմվածքով և լավ մարզված ամերիկուհի Արդատ Էվիտը կյանքում առաջին անգամ էր օդանավից պարաշյուտով թռչում, բայց ճիշտ նշանակված տեղում վայրէջք կատարեց։ Նա շատ հանգիստ էր, և ընդհանրապես չէր վախեցել, թեև կինը յոթանասունչորս տարեկան էր, բայց նրա թռիչքն ավելի հաջող էր, քան նրա հետ ցատկող պարաշյուտիստ աղջիկներից շատերինը։

81. Բառակապակցություններ կազմիր հարցում արտահայտող բառերը տրված գոյականներով փոխարինելով

Սպիտակ մշուշի միջից հազիվ էր նշմարվում հետզհետե աչքից անհետացող կածանը
Գյուղացիներից ոմանք վազում էին բանջարանոցները, թողաց վերջին դդմումները բերելու։
Նրան զարմացրեց, անծանոթ մարդկանց մուտքը։Բերդի մուտքը նկարելուց, մատիտը մի պահ ձեռքին մնաց:

Հիվանդության պատրվակով դասի չգնաց:

Տղան լավ էր զգում, որ կարողացավ ընկերներին պաշտպանել:

Ո՞վ քեզ դրդեց այդ արարքին:

Լքեց իր հոտն ու գնաց լույսի ուղղությամբ:

Գրականություն 9

Չարլի Չապլինի նամակը դստերը

Չապլինը իր անցած բարդ ճանապարհից դասեր քաղելով փորձում է այն սովորացնել իր աղջկան, որպեսզի հետագայում նրա համար ավելի հեշտ լինի։ Չարլի Չապլինը բազմազավակ հայր էր: Այս հրաշալի նամակը նա գրել է 76 տարեկան հասակում՝ ուղղված իր 21-ամյա աղջկան՝ Ջերալդինային, ով պարի մեջ փնտրում էր ինքն իրեն փարիզյան բեմերի վրա: Չապլինի նամակը շատ հուզական է, խորը և անձնական, բայց միևնույն ժամանակ այն ասես հասցեագրված է մեզնից յուրաքանչյուրին: Սա հայրական սիրո և հոգատարության, տխրության և ուրախության, հպարտության և անհանգստության մի հրաշալի արտահայտություն է:

Ինչքան հեռու եմ քեզանից, բայց թող կուրանան աչքերս, թե քո պատկերը թեկուզ մի ակնթարթ հեռանում է աչքիս առաջից: Նա այնտեղ էին սեղանին, այստեղ սրտիս մեջ: Այստեղ`հեքիաթային Փարիզում, դու պարում ես փառահեղ թատրոնի բեմահարթակի վրա…Գեղեցկուհի եղիր և պարիր, աստղ եղիր ու փայլիր, բայց եթե հանդիսատեսի ցնծությունն ու շնորհակալության խոսքերն արբեցնեն, եթե գլուխդ պտույտ գա քեզ ընծայված ծաղիկների բույրից, ապա քաշվիր մի անկյուն և կարդա իմ նամակը, ունկնդի՛ր եղիր հորդ ձայնին : – այս տողերը շատ հուզիչ էր, քանի որ այստեղ նա իր ներքին աշխարհն է ներկայացնում, իր կարոտն ու անհանգստութոյւնը աղջկա նկատմամբ։Ու նաև իր աղջկան մոտիվացնում է որպեսզի նա փայլի բեմի վրա։

Քո անվանը, Ջերալդինա, հետևում է իմը`Չապլինը: Այդ անունով ես ավելի քան քառասուն տարի ծիծաղեցրել եմ մարդկանց: Բայց ավելի լաց եմ եղել, քան նրանք ծիծաղել են:
Այս տողերը կարդալով ես շատ բան հասկացա թե ինչքան դժվար է նրա համար եղել ծիծաղեցնել մարդկանց երբ քո ներսը խառնաշփոթ ք։